นวนิยาย ตอนที่3

นวนิยาย ตอนที่3
ตอน เทพบุตรชุดคลุม

แสงอาทิตย์สีทองสาดส่องกระทบสังกะสี เปลวแดดยามเช้าก้าวผ่านผนังเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมสีขาว ความอบอ้าว ความกังวล ความเหนื่อยล้า  อีกทั้งความคิดอีกมากมายที่อยู่ในหัวก็เกิดขึ้นมาพร้อมรอต้อนรับเช้าวันใหม่ “รายงานฉันจะเสร็จทันกำหนดส่งไหมนะ” “ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใครกัน” “เราควรช่วยเขายังไง” ความคิดที่อยู่ในหัวของเธอมันวิ่งชนกัน ทำให้เกิดความสับสนไม่รู้ว่าต้องทำเรื่องไหนก่อน แต่เธอก็นัดกับดวงดาวไว้ก่อนแล้วว่าวันนี้เธอไปหาซื้อหนังสือเพื่อที่จะมาทำรายงาน

            เธอรีบอาบน้ำแต่งตัว เปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดสวยๆใส่ ในตู้ก็เหมือนจะมีแต่ชุดเดิมๆ ที่ใส่ซ้ำกันวนไปวนมาและเป็นเพียงแค่ชุดธรรมดา เสื้อยืดกางเกงยีนส์ แต่เธอมีดีที่หน้าตาและหุ่นไม่ว่าจะใส่อะไรก็สวยทั้งนั้นแหละ ไม่ต้องเปลืองเงินหาซื้อชุดสวยๆ ใส่ให้ทันสมัยเหมือนคนอื่น แต่เก็บเงินไว้ซื้อหนังสือมาอ่านหาความรู้ในสิ่งที่ตนเองยังไม่มี ถ้าคนทั้งโลกคิดได้แบบเธอโลกนี้คงไม่มีคนโง่ ร้อยพ่อพันแม่ทุกคนย่อมมีความแตกต่างทั้งหน้าตาและนิสัย แล้วซาการ่าเขาเป็นจะเป็นคนยังไงละ

             ยิ่งสาย แดดก็ยิ่งทวีคูณความร้อน เธอรีบเดินไปหาดวงดาวที่ห้องที่อยู่ติดกัน “ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงเรียกว่า “สายแล้วนะ รีบไปกันเถอะ” “ฉันพึ่งตื่น ขอเวลาอาบน้ำแต่งตัว สักแปปนะจ๊ะ” หญิงสาวแง้มประตูและโผล่หัวออกมาด้วยสีหน้าออดอ้อน พร้อมกับยื่นมือมาหยิกแก้มนัยนา
“เร็วๆละ ฉันจะไปรออยู่ที่ห้องบอยนะ” เธอพูดพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากัน “จ้า ขอเวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมง”เธอยิ้ม พร้อมกับค่อยๆเอามือดึงประตูให้ปิดเข้าไป นัยนาส่ายหัวและเดินกลับไปที่ห้องบอยซึ่งอยู่ติดกับห้องเธอทางขวามือ ภายในห้องเงียบสนิท มีเพียงเสียงพัดลมที่กำลังหมุนอยู่อย่างช้าๆ คนภายในห้องก็คงจะยังหลับสนิท สักพักก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากในห้อง

             “อร้ายยยยยยยยย” เสียงของผู้ชายในห้องนั้นดังขึ้นเหมือนกำลังตกใจอะไรบ้างอย่างอยู่ นัยนารีบเอื้อมมือไปเคาะประตูอย่างร้อนร้น พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่กังวล “เกิดอะไรขึ้น เป็นอะไรหรือเปล่า” สักพักก็มีผู้ชายตัวผอมๆที่อยู่ในผ้าเช็ดตัวสีแดงมาเปิดประตูให้ พร้อมกับยิ้มอ่อนอย่างมีความสุข นัยนาทำหน้าตาหน้าสงสัย พร้อมกับมองเข้าไปข้างในห้อง เห็นผู้ชายผิวขาว สูงยาว หุ่นล่ำ ผมเปียกน้ำ น้ำก็ค่อยๆหยดจากเส้นผมลงไปที่ลำตัวสีขาวไหลลงไปเรื่อยๆจนถึงสะดือใต้สะดือก็มีผ้าขนหนูสีขาวไว้รอซึมซับน้ำที่ไหลลงมา “ช่างเซ็กซี่เหลือเกิน” นัยนาเผลอหลุดปากพูดออกมา มองเรือนร่างของชายผู้นั้นตาไม่กระพริบ พร้อมกับเอาฟันบนกัดริมฝีปากล่างเหมือนตกอยู่ในภวังค์แห่งความฝัน บอยมองนัยนาอย่างตกใจพร้อมกับเอามือตบที่แก้มเธอเบาๆแล้วพูดว่า “ตื่น!!” นัยนาสะดุ้งอย่างสุดแรงพร้อมกับหันไปมองหน้าเพื่อนชายอย่างมีนงง “เออ....เอ่อ คือว่าฉันมาชวนพวกเธอไปซื้อหนังสือ ไปด้วยกันไหม” นัยนาพูดอึกอัก หน้าแดงก่ำ มือไม้ก็หยิบจับอะไรไปทั่ว เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังเขินมาก “เออ  ดีเหมือนกัน ออกไปข้างนอกซาการ่าน่าจะคิดอะไรออกบ้าง” บอยพยักหน้าและหันไปมองซากาล่า ซากาล่ามองแสงแดดที่ส่องประกายเจิดจ้าอย่างกังวลใจ นัยนาจึงเอ่ยถามขึ้นว่า “เป็นอะไรหรือเปล่า” “ไม่เป็นไรครับ” ซาการ่าตอบนัยนาและยังทำหน้ากังวลใจเช่นเดิม สักพักดวงดาวก็เดินเข้ามาเห็นชายหนุ่มหน้าตาดียืนเปลือยท่อนบนก็อ้าปากค้าง พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือว่า “บอ..บอ..บอย นายเอาผู้ชายมากินที่ห้องได้ไง” นัยนารีบดึงแขนดวงดาวไปนั่งที่ม้าหินอ่อนและร้องบอกบอย “มานี่เดี๋ยวเล่าให้” “รีบๆแต่งตัวนะ” นัยนาเล่าเรื่องทั้งมดให้กับดวงดาวฟัง
       สองหนุ่มแต่งตัวเสร็จก็รีบเดินออกมาที่ม้าหินซึ่งมีนัยนาและดวงดาวรออยู่ ทุกคนมองไปที่ซาการ่าที่แต่งตัวเหมือนอยู่ที่เมืองหนาว ใส่เสื้อแขนยาวกางเกงขายาว หมวก ผ้าพันคอ เหลือไว้ให้เห็นแค่หน้าตาหล่อๆเท่านั้น สองสาวมองหน้ากันอย่าสงสัย บอยจึงพูดอธิบายขึ้นว่า "ซาการ่า เขารักษาผิวพรรณของเขา จึงต้องแต่งตัวแบบนี้" "เออ ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ สายมากแล้วรถมันเยอะ"ดวงดาวชวนทุกคนแต่สายตามองซาการ่าอย่างสงสัย
         รถแล่น ควันดำ ถนน ผู้คนสัญจร ตึกราบ้านช่อง ตัวเมืองมีอะไรที่หลากหลาย ดูแปลกตาแปลกใจมากสำหรับชายผู้ไม่เคยอยู่โลกมนุษย์มาก่อน ตลอดทางที่นั่งรถมาจนถึงร้านขายหนังสือเขาดูแปลกใจกับความวุ่นวายบนถนนและธรรมชาติของสองข้างทางไม่ว่าจะเป็น ต้นไม้นานาพันธุ์ สัตว์ บ้านเรือน ทุกการกระทำทุกอริยาบทของซาการ่าถูกจับตามองด้วยนัยนา ดวงดาวและบอย เหมือนกับว่าเขาคือดาราดังที่มีองครักษ์คอยติดตามอยู่ตลอดเวลา 
       เมื่อซื้อหนังสือครบตามที่ต้องการแล้ว ทั้งสี่คนก็พากันเดินทางกลับหอพัก บนรถทัวร์ที่มีผู้โดยสารกว่าสิบชีวิต มีทั้งเด็กนักเรียน วัยรุ่น วัยทำงานและวัยชรา ต่างพากันมองมาที่ชายหนุ่มที่ใส่ชุดปกคลุมร่างกายอย่างมิดชิด บางคนนั่งซุบซิบกันพร้อมกับชี้มาที่ชายหนุ่ม บางคนยิ้มอย่างเอ็นดู บางคนหัวเราะ ทำเหมือนกับเขาคือตัวประหลาด น่าตลกขบขันเขาได้แต่นั่งก้มหน้ามองลงไปที่พื้นรถทัวร์ที่เต็มไปด้วยเศษฝุ่นเหมือนไม่เคยทำความสะอาดมาเป็นเดือนแล้ว นัยนาซึ่งนั่งอยู่ข้างซาการ่าเห็นอย่างนั้น จึงเอามือไปกุมที่มือของซาการ่าเพื่อให้รู้ว่าเขาไม่ได้โดดเดี่ยว ซาการ่าค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาหันหน้าไปที่นัยนาแล้วยิ้มตอบนัยนาที่นั่งยิ้มให้เขาอยู่ ตากลมโตของหญิงสาวทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นแรงกว่าจังหวะ ตาสีแดงประกายของชายหนุ่มก็ทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นรัวราวกับแผ่นดินไหว เมื่อสองสายตาประสานกันสองใจก็เริ่มเชื่อมเข้ากัน มันกำลังจะก่อเกิดเป็นความรักดังเช่นที่นัยนาต้องการและรอคอยความรู้สึกเช่นนี้มานานเหลือเกิน
       หอพักสีเหลือง ต้นไม้รายรอบแมวลายสีดำร้องเรียกหาเพื่อนมันในยามค่ำคืน วันนี้ทุกคนคงเหนื่อยล้าจากการเดินทางต้องเผชิญกับความวุ่นวาย ความอึดอัด ความสงสัย ปริศนาคาใจเกี่ยวชายหนุ่มชุดคลุม แท้จริงแล้วเขาเป็นใคร มาจากไหนถึงได้มาขโมยหัวใจของสาวสวยสุดฮอตอย่างนัยนาไปอย่างง่ายดายเช่นนี้