บทส่งท้าย

บทส่งท้าย

 ดวงใจ รัตติยา

            เธอยังรอหวังว่าสักวันคงมีผู้ชายสักคนที่ถูกใจเขาเหมือนอย่างกับซาการ่าชายในฝัน แต่รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่พบคนที่ถูกใจสักทีบนโลกมนุษย์ใบนี้ หากรอต่อไปเธอคงจะได้อยู่บนคานเป็นแน่แท้ ในเมื่อซาการ่าก็เป็นแค่ผู้ชายในความฝันเท่านั้น ก็ควรที่จะเปิดใจดูคนรอบข้างบ้าง อาจจะมีรักที่แท้จริงรอเธออยู่ก็ได้แต่อาจจะยังเปิดใจมองแค่นั้นเอง สุดท้ายวิชิตก็ได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว ว่าเขาสามารถที่จะดูแลนัยนาได้ ถึงจะไม่ใช่ชายในฝันแต่ก็ใกล้เคียง ความรักตลอด 4 ปีที่มีให้เธออย่างเสมอต้นเสมอปลาย ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของนัยนาอ่อนลงได้ เหมือนกับคำที่ว่า "น้ำหยดทุกวันหินมันยังกร่อน" แล้วนับประสาอะไรกับหัวใจของคนที่อ่อนไหวกับความรู้สึกซะขนาดนี้ ทั้งสองตกลงคบหากัน เรียนจบไปพร้อมๆกัน สร้างครอบครัวเล็กๆอยู่ด้วยกัน มีลูกชาย 1 คนที่เป็นเหมือนสร้อยทองคล้องใจของทั้งสอง ตลอดเวลาที่คบหาอยู่ด้วยกันมา ทั้งสองไม่เคยคิดที่จะนอกใจกันเลยสักครั้ง ยิ่งนานวันก็ยิ่งรักกันมากขึ้น

 หากรักใครก็จงแสดงความรักให้เขาเห็น อย่าย่อท้อ สักวันเขาจะต้องมองเห็นความรักของเราเองเพราะเวลาเท่านั้นที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่ขนาดไหน