นวนิยายเรื่อง SAKARA : ข้ามจักรวาลมาหารัก ตอนที 9



นวนิยายเรื่อง SAKARA : ข้ามจักรวาลมาหารัก 



ตอนที่ 9 ตามหาหัวใจ


ดวงใจ รัตติยา

            เธอรีบลุกจากเก้าอี้หยิบเสื้อแขนยาวสีชมพูตัวโปรด เดินออกจากห้องอย่างร้อนร้นแต่พอเปิดประตูออกไป เธอถึงกับตกจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า คือเพื่อนทั้งสามคนของเธอเอง ที่ยืนอยู่หน้าประตูเหมือนกำลังเกี่ยงกันอยู่ว่าครจะเป็นเคาะประตู แต่ก็ไม่ทันที่จะได้เคาะนัยนาก็ออกมาเสียก่อน ยัยพริมาจึงเป็นขึ้นเอ่ยปากถามนัยนาก่อนว่า
             "เธอจะรีบไปไหน"พร้อมกับทำคิ้วขมวดด้วยความสงสัยจากท่าทางรีบร้อนของนัยนา
              "ฉันจะไปตามซากา่ากลับมา" นัยนาพูดเสียงอ่อนเหมือนู้สึกผิดที่ไล่ซาการ่าไป
              "แล้วเธอรู้หรอว่าเขาไปไหน" ดวงดาวมองไปหานัยนา รอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ
              "ฉันไม่รู้" นัยนาตอบพร้อมกับส่ายหัวไปมาเบาๆ และพูดตอว่า "ถึงยังไงฉันจะต้องหาเขาให้เจอ" นัยนาพูดเสียงดังขึ้น อย่างมุ่งหวังและมั่นใจว่าเธอต้องหาซาการาเจอแน่นอน
              "งั้นพวกเราก็จะช่วยเธอตามหาอีกแล้วแรงแล้วกัน" บอยพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่เพื่อนสาวอีก 2 คน
             "ขอบคุณมากเลยนะ" นัยนายิ้มให้กับเพื่อนๆ

           ทั้ง 4 คนขับรถมอเตอร์ไซต์ออกไปตามเส้นทางในม.อย่างช้าๆ เหลี้ยวมองซ้ายขวาตามป่าข้างทาง แสงแดดก็แรงไม่มีท่าทีว่าจะลดลงเลย พวกเธอขับรถไปตามซอกซอยเพราะหวังว่าจะเจอกับซาการ่า เขาคงจะหนีไปได้ไม่ไกล แต่หาทั่วแล้วก็ยังหาไม่เจอ จึงไปหาที่สมเด็จตรงที่นัยนาเคยพาไปให้อาหารปลาถามคนแถวนั้นพวกเขาก็ไม่บอกว่าไม่เห็น จนทั้ง 4 คนรู้สึกท้อ พอตะวันใกล้ลับตาลงพวกเขาจึงพากันกลับหอพัก แต่ระหว่างที่ป่าตรงประตูโขงใหญ่ก็ได้ยินเสียงผู้ชายร้องขอความช่วยเหลือจากในป่า นัยนารู้สึกคุ้นกับเสียงนี้ เหมือนกับเสียงของซาการ่าที่ร้องขอความช่วยเหลือตั้งแต่ครั้งแรกที่ท้งสองคนเจอกัน 
            ทั้งหมดไม่รีบรอช้า จอดรถแล้วเดินเข้าไปตามเสียงนั้นทันที พอเดินเข้าไปไม่ไกลทุกคนต่างตกใจอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า ชายผิวขาวที่เคยรู้จักกลายเป็นชายที่มีสีผิวดำกร้านหน้าเกลียดหน้ากลัวถูกมักไว้กับต้นมะขามใหญ่ นัยนาถึงกับทรุดลงกับพื้น และคล้านเขาไปหาซาการ่าสองแก้มนวลก็เปลื้อนไปด้วยรอยน้ำตา เะอรีบโผล่เข้าไปกอดซาการ่าอย่างไม่รังเกียจ พร้อมกับพูดขอโทษซ้ำๆ อย่างรุ้สึกผิด
           "มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ผมผิดเองที่ไม่บอกความจริงกับคุณตั้งแต่แรก" ซาการ่าพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา
          บอยก็รีบไปแกะเชือกที่มัดอยู่ออกให้ นัยนาจึงพูดต่อว่า "เรากลับหอพักกันนะ" พร้อมกับมองไปที่หน้าของซาการ่าแล้วยิ้มออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหล ซาการ่ายิ้มตอบรับ
          

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ภารกิจพิเศษ สรุปเนื้อหาวรรณกรรมอีสสาน เรื่องนางแตงอ่อน

รูปภาพ
ภารกิจพิเศษ สรุปเนื้อหาวรรณกรรมอีสสาน เรื่องนางแตงอ่อน                 ณ เมืองนครศรี มีกษัตริย์รูปงามชื่อ มหาวงศ์ ชอบออกท่องป่า วันหนึ่งมหาวงศ์พร้อมด้วยไพร่พลทหารได้ออกไปต่อไก่ในป่าลึก มหาวงศ์เกิดพลัดหลงจากไพร่พลได้เจอกับสาวงามลูกสาวจระเข้ ชื่อแตงอ่อน ทั้งสองรู้สึกชอบพอกันมาก เมื่อมหาวงศ์กลับเมืองได้ให้พ่อไปสู่ขอนางแตงอ่อนจากท้าวกุมพลในเมืองบาดาล แตงอ่อนได้มาอยู่กับมหาวงศ์ขึ้นเป็นมเหสีแห่งเมืองนครศรี ไวยกาเศรษฐีตกอับด้วยความไม่อยากให้ลูกลำบากได้ถวายลูกสาวทั้ง 5 คน ให้กับมหาวงศ์ ในช่วงที่แตงอ่อนท้องใกล้คลอดนางทั้ง 5 ได้ใช้กลอุบายให้มหาวงศ์ออกไปคล้องช้างในป่า                 เมื่อแตงอ่อนได้ประสูติโอรส ด้วยความอิจฉาริษยาพวกนางได้เอาลูกชายของแตงอ่อนไปทิ้งแล้วเอาจรเข้มาเป็นลูกของนางแทน ครั้นเมื่อมหาวงศ์กลับมาได้รู้ว่าแตงอ่อนคลอดลูกออกมาเป็นจระเข้ด้วยความโมโหจึงไล่นาองออกจากเมือง นางได้เดินทางกลับไปหาพี่ชาย และได้ออกบวชพร้อมพี่ชาย นางถูกยั...
อ่านเพิ่มเติม

นวนิยาย เรื่อง SAKARA : ข้ามจักรวาลมาหารัก ตอนที่7

รูปภาพ
นวนิยาย เรื่อง SAKARA : ข้ามจักรวาลมาหารัก ตอนที่7 ตอน จากลา ดวงใจ รัตติยา                           ในยามราตรี  เมฆสีครึ้มสายหมอกที่ตกกระทบผิวหนังสีขาวของหนุ่มหล่อ เขาทรุดลงนั่งกับพื้นหญ้าสีเขียวแก่ซึ่งมีน้ำค้างเกาะอยู่ที่ปลายหญ้าเป็นละอองน้ำสีขาวใสบริสุทธิ์ เหมือนกับน้ำตาของชายหนุ่มที่ไหลรินเป็นสายออกมาจากตาสีแดงดวงนั้น เป็นน้ำตาแห่งความรัก ความอึดอัด ความน้อยใจ ความสับสนที่เกิดขึ้นภายในจิตใจ เขาไม่รู้ว่าจะต้องเอายังไงต่อกับชีวิตนี้  ภายใต้ความเงียบสงบยังคงมีเสียงสะอื้นไห้ของชายหนุ่มและเสียงเท้าที่เดินเข้ามาใกล้เขาขึ้นทุกที และมาหยุดที่หลังของเขา ยื่นมือขึ้นมาจับที่ไหล่                                         ซาการ่ายังคงนั่งก้มหน้งลงพื้นเพื่อให้น้ำตาไหลตกลงไปที่พื้นหญ้าพร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวกับเจ้าของมือที่จับไหล่นั้นว่า "ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่กลับ...
อ่านเพิ่มเติม

บทส่งท้าย

บทส่งท้าย  ดวงใจ รัตติยา             เธอยังรอหวังว่าสักวันคงมีผู้ชายสักคนที่ถูกใจเขาเหมือนอย่างกับซาการ่าชายในฝัน แต่รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่พบคนที่ถูกใจสักทีบนโลกมนุษย์ใบนี้ หากรอต่อไปเธอคงจะได้อยู่บนคานเป็นแน่แท้ ในเมื่อซาการ่าก็เป็นแค่ผู้ชายในความฝันเท่านั้น ก็ควรที่จะเปิดใจดูคนรอบข้างบ้าง อาจจะมีรักที่แท้จริงรอเธออยู่ก็ได้แต่อาจจะยังเปิดใจมองแค่นั้นเอง สุดท้ายวิชิตก็ได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว ว่าเขาสามารถที่จะดูแลนัยนาได้ ถึงจะไม่ใช่ชายในฝันแต่ก็ใกล้เคียง ความรักตลอด 4 ปีที่มีให้เธออย่างเสมอต้นเสมอปลาย ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของนัยนาอ่อนลงได้ เหมือนกับคำที่ว่า "น้ำหยดทุกวันหินมันยังกร่อน" แล้วนับประสาอะไรกับหัวใจของคนที่อ่อนไหวกับความรู้สึกซะขนาดนี้ ทั้งสองตกลงคบหากัน เรียนจบไปพร้อมๆกัน สร้างครอบครัวเล็กๆอยู่ด้วยกัน มีลูกชาย 1 คนที่เป็นเหมือนสร้อยทองคล้องใจของทั้งสอง ตลอดเวลาที่คบหาอยู่ด้วยกันมา ทั้งสองไม่เคยคิดที่จะนอกใจกันเลยสักครั้ง ยิ่งนานวันก็ยิ่งรักกันมากขึ้น  หากรักใครก็จงแสดงความรักให้เขาเห็น อย่าย่อท้อ สักวันเขาจะต้องมองเห็นความรักของเร...
อ่านเพิ่มเติม